بازگشت از ايران

بالاخره از ايران برگشتم. دلم برای اينجا هم تنگ شده بود. مخصوصاً وقتی دلم پر بود و ميخواستم حرف بزنم ولی دسترسی به اينترنت نداشتم. واقعاً در خيلی موارد نا اميد شدم. انگار ايرانيها از هم متنفرند. يک زمانی حرف از اين بود که عاطفه و احساست تو ايرانيها فقط هست و گرمی و صفا جای ديگه نيست. اگر کسی هنوز تو ايران خبری از صفا و محبت داره به ما هم بگه. من که فقط داد و بيداد و اخم و پرخاشگری و کلاهبرداری و خلاصه فقط سياهی ديدم. ديگه فاميل و دوست هم به فاميل و دوست رحم نميکنه. دلم پره و کم کم هرچی به ذهنم بياد براتون ميگم، ولی به اين نتيجه رسيدم که اگر بدبختی و ظلم هست، بايد اول خود ما ايرانيها درست بشيم تا بقيه درست بشه
راستی بحث در وبلاگ مباحث ادمه پيدا کرد، سری بزنيد