انقلاب سبز، گام اول

توی وبلاگی که بهتون در پست قبلی گفتم، يعنی راهيان سپيده، اين سؤال رو ديدم:
تعريف فرهنگ چيست؟
ياد چند سال پيش و بحثی که با يکی از دوستانم کردم افتادم. اين دوست خوب ديروز از ميان ما رفت و فکر کردم که چه بهتر از اينکه به يادش چند کلمه در مورد فرهنگ بنويسم. اگر خارج از سوژه نوشتم ببخشيد، حال روحی خوبی ندارم...
------------

فرهنگ چيست؟
فرهنگ برای من حکم دستورالعملی برای چگونه زيستن در جامعه را دارد. اگر دستورالعمل ناقص يا بد باشد، اگر کهنه و نا مناسب باشد و اگر با شرايط جامعه تطابق نداشته باشد، منجر به نابودی جامعه ميشود. اگر هم هيچکس تمايل به پيروی از دستورالعمل نداشته باشد، اين دستور اصلاً وجود ندارد.

خيلی ها از غنی بودن و باستانی بودن فرهنگ ايرانی صحبت ميکنند. من، با کمی جسارت، فکر ميکنم که اين فرهنگ، هرچند غنی و سرشار از افتخاربوده، عمر خود را به پايان رسانده، و حتی اگر زمانی اين فرهنگ در اوج شکوه و باروری بوده، امروزه اين دستورالعمل به فراموشی سپرده شده است. وضعيت نابسامان اجتماعی کشور ما گواه اين ادعاست.

از اين گونه سخنان زياد شنيده ايم، ولی چاره چيست؟ به نظر من، يک فرهنگ توسط شخص يا اشخاص يا حتی توسط دولتها به يک ملت تحميل نميشوند، بلکه اين خود افراد جامعه هستند که با رفتار خود فرهنگ جامعه را تعريف ميکنند. رفتار ما، هرچند چون قطراتی در دريا هستند، ولی دريا از قطره ها تشکيل ميشود. اگر ميخواهيد به آلودگی اين دريا پايان دهيد، تنها ميتوانيد از يک قطره، يعنی خود، شروع کنيد. آنچه مسلم است اينست که پاک کردن جامعه بسيار سخت، ولی شدنيست.

از کجا شروع کنيم؟ پيشنهادی ميکنم: از امروز در مورد هيچ کس، قضاوت نکنيد. اگر ظاهر کسی شما را ميآزارد، بدانيد و قبول کنيد که هرکس آزاد است که ظاهر مطلوب خود را داشته باشد. خصوصيات هيچکس را زير سؤال نبريد. پرحرف، خجالتی، شوخ، جدّی، مضحک، تنبل، ترسو، همگی حق زيستن در جامعه را دارند. زندگی شخصی افراد، روابط آنها با ديگران، تمايلات و روش زيستن آنها را، اگر به ازادی شما لطمه نميزنند حق آنها بدانید. اگر کسی اظهار نظری در باره ديگران کرد، خود را بی تفاوت نشان دهيد و ديگران را هم در اين امر ترغيب کنيد. اين اولين قدم شما در پاکسازی جامعه خواهد بود. دولت، ملّت، دين، و ديگران را فراموش کنيد، از خود شروع کنيد.