موجی‌های سبز

اگر از یک کم قدیمی‌ تر‌ها بپرسید موجی یعنی‌ چی‌، جواب میدن: بسیجی‌ که مردم آزاره و تقصیر رو میاندازه روی دوش جنگ ایران و عراق!

البته این روزها کم تر این اصطلاح استفاده می‌شه: اکثر بسیجی‌‌ها بچه تر از اون هستند که جنگ دیده باشند. تازه آنقدر گردنشون کلفته که دیگه نیازی نیست بهانه پیدا کنند. کافیه بگن بسیجی‌ هستند و مردم آزاری آزاد می‌شه. البته سؤ تفاهم نشه: قصد من صحبت در مورد بسیجی‌‌ها نیست.

پدیده جدیدی که من رو به نوشتن وا داشت، پیدا شدن یک سری موجی از نوع جدید هست: موجی سبز.

اول که موج سبز شروع شد همه خوشحال بودیم. آخه صحبت از تغییر بود، از فعالیت مدنی، از پرهیز از خشونت، از گل پخش کردن و از شعار بد ندادن. از راهپیمایی در سکوت و ... خیلی‌ چیز‌های خوبی‌ اتفاق افتاد: کلی‌ از تابو‌ها شکست، کلی‌ نگر مردم دنیا نسبت به ما عوض شد. خودمون به خود باوری رسیدیم... و خیلی‌‌ها قربانی شدند.

اما دوباره شعار دادن‌ها شروع شد: مرگ بر.. فحش و بد و بیراه به این و اون. یکی‌ گفت احمدی نژاد رو ا.ن. صدا کنیم. خامنه‌ای رو خ.ر. گفتیم خوب... بالاخره خشم هست... نمی‌شه جلوی این چیز‌های کوچیک رو گرفت که... مردم حقشونه...

تا اینکه بعضی‌‌ها موجی شدند. موجی سبز . عین موجی‌های بعد از جنگ: معمولا اونهایی‌ که هیچ هزینه‌ای ندادند یا خیلی‌ کم هزینه دادند، شروع کردند به اتیکت زدن:

از موسوی بد نگو، انتقاد نکن، اختلاف افکنی، مزدور رژیم. از کرباسچی انتقاد نکن. حرف کشتار ۶۷ رو نزن. رفسنجانی دزد نیست، قاتل نیست با ماست. اختلاف نیانداز.. بسیجی‌ مزدور.. طنز نگو در مورد تجاوز، حق نداری بخندی با این چیز ها. چرا تو بالاترین لینک مایکل جکسون میفرستی: خائن رژیم میخواهی‌ خبرهای موج سبز گم بشن...

میدونید چیه؟ من فکر می‌کنم ما مردم، تا یاد نگیریم که هر کس حق داره نظر بده، هرکس حق داره از هرکس تحت هر شرایطی انتقاد کنه، هرکس هر عقیده‌ای داره اجازه ابراز داره، حتی اگر مخالف بابای من هم هست، راه به جایی‌ نمیبریم.

تا تو این مملکت موجی هست، موج سبز به هیچ جا نمیرسه.

سبز باشین