چرا موج سبز پيروزی بزرگ ایران و ایرانی است؟

به نظر من این انتخابات و درگيريهای پس از آن, پيروزی های مهمی برای ایران و ایرانی محسوب ميشوند که در مدت بسيار کوتاهی به دست آمدند:

1. ایرانيان نشان دادند که آمادگی دموکراسی را دارند و فرضيه لزوم يک رضا شاه ديگر برای سر و سامان دادن به ایران پوچ است.
2. ایرانيان نشان دادند که معنی فعاليت مدنی را ميفهمند (يا قادرند در مدت کوتاهی ياد بگيرند): سر ندادن (يا کم سر دادن) شعارهای آتشين و انقلابی مرگ بر ... راهپيمايی بدون خرابکاری (يا با خرابکاری خيلی کم) دفاع از مأمورينی که به دست مردم ميافتادند و... نشانه هايی از این حقيقت هستند.
3. جهانيان فهميدند که ایرانی احمدی نژاد نيست. ایرانی فهمی به مراتب بالاتر از ميانگين خاورميانه و کشورهای جهان سوم دارد.
4. بسياری از مقدسات سياسی شکسته شد: زير سؤال بردن رهبر توسط مردم و سياسيون, جدا شدن خط گرايش های سياسی رسمی کشور, انتقاد مستقيم در رسانه ها و ...

به عقيده من این جنبش ميتواند ایران را به سوی يک کشور سکولار هدايت کند.

نقش موسوی هم در این ميان به عنوان رهبر قابل قبول است: موسوی ميتواند گورباچف ایران باشد.

يک خطای بزرگ از نگر من این است که انتظار داشته باشيم يا سعی کنيم يک شبه ره صد ساله رويم: نبايد امروز سعی کنيم که مذهب از سيستم کاملاً حذف شود. نميتوان انتظار داشت که همه جانيان و متخلفان رژيم محاکمه شوند. نميتوان همين اول کار قانون اساسی عوض کرد و...
امروز تنها دستيابی به نتيجه واقعی رأی مردم پيروزی بزرگی خواهد بود.

به اميد پيروزی ایران و ایرانی

پانوشت: در ضمن من هم ياد گرفتم که خيلی از آنهايی که مسلمان دو آتشه هستند پا به پای بقيه يا شايد بيشتر برای ایران ميجنگند. درود بر همه ایرانيان راستين با هر دين و انديشه